· 

Weekendje weg met Sandy

Mijn goede vriendin Viviënne nodigde mij uit, om een weekendje met haar mee te gaan naar Kasteelhoeve de Kerckhem. Deze hoeve is gelegen in de Haspengouw in Belgisch Limburg en moet erg mooi zijn. Viviënne was er onlangs nog geweest en wilde mij ook graag eens kennis laten maken met de aangename atmosfeer die de Kasteelhoeve blijkbaar als handelsmerk heeft.

 

De bedoeling was twee nachten. Om precies te zijn van vrijdag op zondag. Even er tussenuit. En dat gold, niet onbelangrijk, tevens voor Sandy, mijn geleidehond. Viviënne zou mij namelijk wel begeleiden tijdens het weekend, zodat Sandy 48 uur lang als het ware haar eigen gang zou mogen gaan in de diervriendelijke omgeving die de hoeve volgens Viviënne kenmerkt. De gedachte dat Sandy even niet zou hoeven te werken, trok mij erg aan. Als ik haar iets echt gun, dan wel dát.

 

Viviënne had niet te veel gezegd. Direct bij het uitstappen uit de auto kon ik goed voelen, horen, ruiken, dat het aangenaam zou worden. Gecombineerd met de beschrijvingen van Viviënne, ontvouwde zich een wondermooi palet voor mijn ogen: ruisende bomen, een heerlijk zonnetje vanachter de bladeren, rust en ruimte. Een eeuwenoude hoge kasteeltoren en daarvoor een enorm grote carréboerderij, zoals wij die in "ons" Nederlandse Limburg ook goed kennen. Rondom kasteeltoren en boerderij niets dan groen en water. Ik voelde direct dat dit een heerlijk weekend ging worden.

 

Het mooiste, zo moet ik achteraf constateren, heb ik echter nog niet genoemd: Het ontvangstcomité voor Sandy. Overweldigend!

 

Sandy sprong uit de auto, keet direct recht in de ogen van een kleine Jack Russel en een grotere hond van een minder goed definieerbaar ras. Vervolgens keek Sandy naar mij, naar de honden, naar mij, naar de honden.................en weg waren ze!

 

Ons eigen ontvangstcomité mocht er overigens ook zijn! Het onthaal van de eigenaren, Tessa en Erik, was ronduit warm. Blijkbaar is er sprake van een uitstekende band tussen Viviënne en deze twee (zoveel werd snel duidelijk) sympathieke mensen. Naar binnen lopend voelde ik werkelijk letterlijk de oudheid van de muren op mij "instralen". De omgeving ademde een en al autenticiteit uit. Zalig. Grote kamers, zalen en een geweldige grote keuken met een supergrote open haard. Het pièce de resistance in die keuken: een grote oude eikenhouten eettafel, waaraan iedereen die daar zin in had, aan kon schuiven. En mocht genieten van o.a. heerlijke groenten en fruit uit eigen tuin, bosbessen en meer van dat zuivere voedsel. Zelf gemaakte appel- en perenstroop. Uitsluitend slow food. Mij op het lijf geschreven.

 

Onze kamer, hier was duidelijk over nagedacht, lag op de begane grond. Via twee openslaande deuren staat de kamer in directe verbinding met een enorme boomgaard. Dit betekende dat Sandy naar binnen en buiten kon gaan rennen zoals het haar uit zou komen.

 

Waarmee ik uiteindelijk beland ben bij de kern van deze blog: Sandy! Nog nooit heb ik haar zo dóór en dóór als hond zien genieten. Zij is gewend om altijd in functie te zijn, actief dan wel in afwachting van. Maar altijd in functie en dus serieus bezig met haar "beroep". Maar blijkbaar had zij bijzonder goed in de gaten, dat nu even helemaal niets van haar verlangd werd. Dat zij haar gang kon gaan. En dat hebben wij geweten. Met de kleine levenslustige Jack Russel luisterend naar de naam Stientje was Sandy vanaf de eerste seconde dikke maatjes. De hele dag waren zij zo'n beetje "de hort op", "de omgeving verkennen". Soms rende Sandy dan even naar mij toe om te checken of alles nog in orde was. Vijf seconden of zo....en weg was ze weer! De grote hond bekeek een en ander van een afstand welwillend en bemoeide zich, wijs als hij was, niet al te veel met dat prille hondengeluk.

 

Sandy was overduidelijk echt helemaal "hond" dat weekend en ( in de meest positieve betekenis van het woord) zo gek als een deur!

 

Ik vond het dan ook bijna erg dat wij op een gegeven moment weer weg moesten uit dat zalige oord, dat het weekend voorbij was. Maar zoals het dan gaat, dook Sandy direct gewoon weer tevreden en rustig in haar rol van geleidehond.

 

Punt!

 

Waf!